Natuur en stikstof
De ChristenUnie wil dat ook volgende generaties kunnen genieten van de grootsheid van Gods schepping. Juist in de natuur zien we die grootsheid. In coronatijd hebben veel mensen de weg naar de natuur gevonden. De explosieve toename aan recreatief gebruik had echter ook een keerzijde: er vond meer verstoring van de natuur plaats. Verder zien we overal om ons heen dat milieuvervuiling de natuur aantast, dat de biodiversiteit (soortenrijkdom) afneemt en dat natuur vaak in de verdrukking komt door economische activiteiten. De waarde van de natuur, in zichzelf en voor mens en dier, is niet in geld uit te drukken. En toch zien we dat we als rentmeesters van de schepping te lang over de grenzen heen zijn gegaan. We moeten terug naar goed rentmeesterschap.
Een urgent en complex thema met grote impact waarin we die weg terug zoeken, is de stikstofcrisis. In 2015 kwam er de Programmatische Aanpak Stikstof (PAS), maar de rechter heeft deze werkwijze in 2019 verboden, omdat de natuur beter moet worden beschermd dan met de PAS zou gebeuren. Sindsdien houdt stikstof Nederland in zijn greep. Er is maar één manier om uit de crisis te komen en dat is door de balans tussen de schepping en onze welvaart te herstellen. Dat vraagt om rechtvaardige keuzes, waarbij iedereen verantwoordelijkheid moet nemen om de uitstoot van stikstof terug te dringen.
Wij zijn ervan overtuigd dat de enige manier om uit de stikstofcrisis te komen is door te werken aan duurzaam natuurherstel en grenzen te stellen aan de manier waarop we onze welvaart hebben ingezet. Als provinciale overheden zijn wij verantwoordelijk voor natuurbeleid en willen we ons inzetten voor robuuste natuur. Daarvoor is het onder andere nodig dat de stikstofuitstoot drastisch wordt verminderd.
De afgelopen jaren zijn diverse maatregelen genomen om de stikstofuitstoot terug te dringen, maar het is nog niet voldoende om de natuur te herstellen en perspectief te bieden aan inwoners en ondernemers. De tot dusver genomen maatregelen stonden daarvoor nog teveel in het teken van doorgaan op de oude weg: het inzetten van de opbrengsten om nog meer te intensiveren in mobiliteit, overconsumptie en bedrijvigheid. Wel zijn er meer middelen vrijgemaakt voor natuurherstel. Dat moet anders.
In de plannen die we maken kijken we niet alleen naar wat er niet kan, maar ook naar wat er wel kan en wat er belangrijk is voor een vitaal buitengebied. Die keuzes maken we niet vanachter de tekentafel, maar met boeren en andere ondernemers, gemeenten, natuurbeheerders, inwoners en bedrijven samen.