Het Beleidskader Binnenstedelijke Ontwikkeling stond op de agenda van de statenvergadering van 15 december 2016. En dat heeft alles te maken met het woningvraagstuk. Het thema ‘wonen’ gaat al onze inwoners aan. Het hebben van goede huisvesting vormt een belangrijke voorwaarde om als burger goed te kunnen functioneren.

In het beleidskader staat de ambitie van het college verwoord: We dragen zorg voor blijvend aantrekkelijke steden en dorpen, waar het goed wonen, werken en ontmoeten is. Als ChristenUnie zijn we blij met de veel bredere insteek dan voorheen, en de verbinding met thema’s als mobiliteit, energie, klimaatadaptatie en gezonde leefomgeving.

Maar toch…  in de provincie Utrecht is onevenwichtigheid op de woningmarkt. Vraag en aanbod zijn niet op elkaar afgestemd en er is te weinig differentiatie in het woningaanbod. De wachttijd voor een sociale huurwoning (voor mensen met bescheiden inkomens, zoals ouderen, studenten en vluchtelingen) is inmiddels opgelopen tot acht jaar. En ook de huur in de vrije sector wordt steeds duurder. Jonge mensen bijvoorbeeld betalen daardoor het gelag in de vorm van hoge hypotheken, hoge huren of een langere zoektocht naar zelfstandige woonruimte. Gedeputeerde Staten hebben zich ten doel gesteld om tot 2028 de woningvoorraad uit te breiden met 68.000 woningen. Tachtig procent van die woningen moet verrijzen binnen de huidige contouren van steden en dorpen, door middel van transformatie van leegstaande kantoren, maatschappelijk vastgoed en leegstaande bedrijventerreinen in woon- en werkgebieden.

Discussie was er over de rol die de provincie op dit beleidsveld kan innemen om de hoge ambities waar te kunnen maken. Als ChristenUnie zijn we van mening dat gemeenten als eersten aan zet zijn om hun woningbouwopgave te realiseren. Gemeenten moeten intensief samenwerken en hun bouwplannen afstemmen in hun regio. We zijn terughoudend in een regulerende rol en daarom willen we niet dat de provincie gemeenten verplicht tot een bepaald percentage sociale woningbouw. Onze insteek is juist gemeentes alle ruimte te geven voor lokaal maatwerk, maximale experimenteerruimte en flexibiliteit.

Maar daarmee komen we er niet. Regionale afstemming en het maken van regionale afspraken gaan lang niet altijd vanzelf. Ook zijn er situaties waarin binnen regioverband wel afspraken worden gemaakt, maar gemeentes zich daar niet aan houden. 

Wat de ChristenUnie betreft kan de provincie regisseren over gemeentegrenzen heen. Juist de provincie kan de woningmarkt op provinciaal nivo monitoren, en daarmee ter bewaking van regionale afspraken, sturen op keuzes en oplossingen. De gedeputeerde bleek echter op geen enkele manier van zins en bereid te zijn (enigszins) mee te gaan in die regisserende rol. Binnenkort staat de Uitvoeringsagenda van het beleidskader Binnenstedelijke Ontwikkeling op de agenda. We broeden inmiddels op onze volgende inbreng!

Nelly de Haan